Op 24 juni 2025 werd een wetsvoorstel ingediend tot wijziging van de wet van 4 april 2014 betreffende de verzekeringen. Het voorstel raakt een gevoelig thema dat tot nu toe juridisch onzichtbaar bleef: de behandeling van zelfdodingspogingen in reisverzekeringen.
Situatie vandaag: uitsluitingen zijn nog standaard
Vandaag bevatten veel reisannulatie- en reisbijstandsverzekeringen een uitsluiting voor schade die voortvloeit uit een (poging tot) zelfdoding. Het gaat bijvoorbeeld om:
- een ziekenhuisopname na een zelfdodingspoging tijdens een reis,
- een geannuleerde reis nadat een verzekerde een poging ondernam.
Die uitsluitingen zijn doorgaans juridisch toelaatbaar, ook al botsen ze soms met het gevoel van solidariteit of noodhulp die je met een reisverzekering associeert.
Het wetsvoorstel: geen uitsluiting, geen bijpremie, geen weigering
Het nieuwe wetsvoorstel wil daar komaf mee maken. Concreet stelt het voor dat:
- een uitsluiting op basis van een poging tot zelfdoding verboden wordt in reisannulatie- en reisbijstandsverzekeringen;
- verzekeraars geen bijpremie meer mogen aanrekenen bij het sluiten van een reisbijstandsverzekering op basis van een eerdere zelfdodingspoging;
- verzekeraars ook geen verzekeringen mogen weigeren om die reden.
Een opvallend detail: de regeling zou van toepassing zijn op zowel bestaande als nieuwe contracten vanaf de datum van inwerkingtreding.
Waarom deze stap? Een combinatie van medische en maatschappelijke motieven
De indieners wijzen erop dat zelfdoding vandaag erkend wordt als een ernstig gezondheidsprobleem. Pogingen tot zelfdoding gebeuren vaak in een context van psychisch lijden, en het uitsluiten van dekking wordt als stigmatiserend ervaren.
Door de regeling gelijk te schakelen met bestaande beperkingen op uitsluitingsgronden (zoals voor bepaalde chronische ziektes), wil men meer gelijke toegang tot reisverzekeringen garanderen.
Wat betekent dit voor verzekeraars?
Voor verzekeraars betekent dit wetsvoorstel in de praktijk:
- Een aanpassing van algemene voorwaarden: standaarduitsluitingen zullen moeten verdwijnen.
- Een herziening van de acceptatiepolitiek: risicoselectie op basis van een eerdere zelfdodingspoging wordt wettelijk aan banden gelegd.
- Mogelijke actuariële impact: hoewel het aantal gevallen beperkt blijft, vereist dit type risico inschatting en monitoring.
Bovendien heeft het voorstel een retroactieve impact: bestaande contracten moeten worden aangepast vanaf de inwerkingtreding. Dat brengt extra operationele opvolging met zich mee.
En nu?
Voorlopig gaat het enkel om een wetsvoorstel. Of en wanneer het effectief wet wordt, zal afhangen van het parlementaire debat en eventuele aanpassingen. Maar de boodschap is duidelijk: psychische kwetsbaarheid mag geen uitsluitingsgrond zijn in reisverzekeringen.
Verzekeraars doen er goed aan dit voorstel nu al intern te bespreken en zich voor te bereiden op een wijziging van hun modelvoorwaarden.
Vragen over deze wetswijziging of hulp nodig bij de implementatie?
Amankwah Law volgt de evoluties op de voet en adviseert verzekeraars bij het aanpassen van hun voorwaarden en acceptatiebeleid.